Alevitisme van binnenuit

Elf maanden na de (soennitische) islam en twee maanden na de Syrisch-Orthodoxe gemeenschap, stond vanavond een derde belangrijke religieuze stroming onder de uit Turkije afkomstige migranten “In het Licht van Vrede”: het alevitisme. De inleider, Ali Bingöl, maakte duidelijk dat hij het alevitisme wilde presenteren zoals dat door alevieten zelf werd gezien en niet zoals anderen het alevitisme (willen) zien. Daarbij moest hij aangeven dat er onder alevieten zeer uiteenlopende opvattingen zijn op wat het alevitisme is en dat als hier een andere inleider had gestaan, de toehoorders mogelijk een heel ander verhaal zouden horen. 

Het alevitisme is een oude godsdienst, mogelijk teruggaand op het zoroastrisme, dat elementen in zich op heeft genomen van het later op het toneel verschenen jodendom, christendom en islam. In Turkije heeft het alevitisme zo’n 18 miljoen aanhangers (ongeveer een kwart van de bevolking), in de rest van het Midden-Oosten nog eens 6 miljoen, in Europa 1 miljoen en in Nederland zo’n 100.000. Dat laatste is dus ook ongeveer een kwart van de in totaal in Nederland levende 400.000 mensen van Turkse afkomst.

In actie komen voor de menselijke maat

Vanmiddag bood Elisabeth Kurt namens de Aramese Beweging voor Mensenrechten een petitie aan aan SP-fractievoorzitter Emile Roemer die vandaag op uitnodiging van de bestuurskundige studievereniging Sirius op de Universiteit Twente (UT) was. In de petitie, die vooral een actualisering inhield op de petitie die 10 weken eerder werd aangeboden minister Koenders bij zijn bezoek aan de UT op uitnodiging van dezelfde studievereniging, werd aandacht gevraagd voor de situatie van christenen in het Midden-Oosten die met name wordt bedreigd door het oprukken van ISIS.

Roemer was vandaag op de UT om zijn boek “Het kan wel – tussen binnenhof en buitenwereld” te presenteren. Een boek dat een groot deel van zijn bestaan aan de UT te danken had, omdat juist hier het idee voor dat boek was ontstaan en uitgewerkt tijdens een verblijf van de SP-leider in het hotel de Drienerburcht waar hij overnachtte om de volgende dag fris en fruitig aan de Twentse campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen te kunnen beginnen. Zo dicht ligt Twente nu ook weer niet bij Boxmeer….

Waarnemen met kennis hoe militairen functioneren

In de ruimte van de Opstandingskerk waar al anderhalve week detentoonstelling “Stad op een berg” over Palestijnse christenen hangt, organiseerde de Oecumenische Vrouwengroep Twente-Bethlehem vanavond een bijeenkomst over kerkelijke presentie in Palestina met ds. Henk Fonteyn, voormalig legerpredikant en vorig jaar rond deze tijd internationaal waarnemer in Palestina in het kader van het Ecumenical Accompaniment Program Palestine and Israël van de Wereldraad van Kerken.

Ter inleiding leest Margreet Stroo, voorzitter van de Oecumenische Vrouwengroep Twente-Bethlehem, het verhaal voor van Sylvana Giacaman. Haar verhaal is één van de verhalen van Palestijnse christenen die in de tentoonstelling worden verbeeld en toevallig ook de gastvrouw waar Margreetin Bethlehem overnachtte bij haar bezoeken aan Bethlehem en die op haar beurt bij Margreet overnachtte toen zij in Enschede was.

Verwarring over bevrijders uit het oosten

Bij het Bevrijdingsfestival dat vandaag op de Oude Markt in Enschede plaatsvond, stond een opmerkelijk viertal vlaggen geplaatst rond het monument van de Stadsbrand van 7 mei 1862 dat nu eenmaal, naast de Grote Kerk, de centrale plek op het plein inneemt. Het is slecht te zien op onderstaande foto, maar de vier vlaggen waren die van Canada, het Verenigd Koninkrijk, Polen en Rusland.

Opmerkelijk, omdat de vlag van de Verenigde Staten bij dit viertal ontbrak. Op zich overigens correct. In weerwil van de “right or wrong, my liberator” houding uit de Koude Oorlog en ook nog wel daarna, zijn “wij”, met uitzondering van het zuidoosten van Nederland, niet of nauwelijks “door de Amerikanen bevrijd”. Dat waren de Britten, de Canadezen en inderdaad de Polen.

Herdenken naar de actualiteit

Bij de jaarlijkse dodenherdenking bij het monument van Mari Andriessen in het Volkspark in Enschede, werd zowel door de organisatie als door de burgemeester stilgestaan bij het doortrekken van de herdenking van de gebeurtenissen toen naar het heden.

De vertegenwoordigster van het lokale 4 en 5 mei comité stelde dat de geschiedenis vooral bestaat uit op zichzelf unieke gebeurtenissen die nooit in alle aspecten hun gelijke op een latere datum of op een andere plek zullen hebben, maar dat dat onverlet laat dat er wel parallellen zijn te trekken tussen gebeurtenissen toen en gebeurtenissen nu. Zij stelde dat één van de belangrijke lessen van de gebeurtenissen toen voor het heden toch moet zijn dat vrijheid maar ook mensenrechten en gelijkheid voor iedereen gelden en dat iedereen er moet kunnen zijn, ongeachte een specifieke achtergrond, en ook moet kunnen leven volgens die achtergrond. Dat er daarnaast ook een vrijheid van meningsuiting is die ook voor iedereen geldt, maar dat het een niet boven het ander gaat.

1-mei-viering in de synagoge

Zo’n 30 leden van de Enschedese afdeling van de Partij van de Arbeid hielden vanmiddag hun traditionele 1-mei-viering in “de mooiste synagoge van Nederland” aan de Prinsestraat in Enschede. Je zou verwachten dat je op zo’n locatie een politiek verhaal zou krijgen dat daar enigszins op aansluit, maar het voor dat politieke verhaal uitgenodigde Tweede Kamerlid John Kerstens was nu eenmaal woordvoerder sociale zaken en werkgelegenheid en had er ook voor gekozen om op de Internationale Dag van Arbeid een politiek verhaal over arbeid en arbeidsomstandigheden te houden. Die laatste staan onder druk, “ook als de PvdA in de regering zit”, aldus Kerstens, die er als oud-voorzitter van de FNV-Bouwbond aan toevoegde dat hij graag schouder aan schouder voor betere arbeidsomstandigheden zou optrekken met de vakbeweging, maar dat de strijd soms meer tussen beide werd gevoerd dan dat ze samen streden voor de zaken waar het op 1 mei om gaat. De FNV-afdeling Enschede zou ’s avonds dan ook spreken op de 1-mei-viering van de Nieuwe Communistische Partij NCPN.

Het enige moment waarop tijdens het politieke onderdeel van de 1 mei viering iets van een relatie met de synagoge gelegd kon worden, was toen de vierde en laatste vragensteller zich afvroeg of de PvdA de stekker niet uit de samenwerking met de VVD zou moeten trekken, nu deze zich zo hardvochtig opstelt tegenover de bootvluchtelingen op de Middellandse Zee. Kerstens boog de vraag bij naar de deze dagen gehouden politieke discussie over het moeizaam tussen PvdA en VVD gesloten akkoord over “Bed, Bad en Brood”. Net als de akkoorden die de PvdA de afgelopen jaren met de VVD moest sluiten over arbeid en sociale zekerheid, is ook dit natuurlijk een compromis waarbij erg veel water bij de wijn gedaan moest worden. Kerstens zei echter te hopen dat net als het compromis over arbeid en sociale zekerheid in de daaropvolgende onderhandelingen met de sociale partners aanmerkelijk socialer is geworden, ook het akkoord over de opvang van vluchtelingen in de komende onderhandelingen hierover met de gemeenten nog een stuk humanitairder zal worden.